Whiskywalhalla The Potstill

Achter een onopvallende groene gevel in hartje Glasgow gaat een wereldberoemde en veelvuldig bekroonde pub schuil: The Pot Still. Dit whiskywalhalla wordt liefdevol gerund door de gastvrije familie Murphy.

The Pot Still doet nog het meeste denken aan een whiskymuseum. In de pub, die is vernoemd naar de koperen ketels waarin whisky wordt gedestilleerd, is plank na plank gevuld met whiskyflessen in alle soorten en maten. Die constant groeiende collectie – 803 soorten volgens de laatste telling, voornamelijk Schotse whisky’s – is gerangschikt per regio. Wil je een fles van de bovenste plank? Dan klimt pubeigenaar Frank Murphy geroutineerd op de verschuifbare bibliotheekladder. De oudste, meest zeldzame en meest exclusieve flessen staan veilig achter glas.

Unieke verzameling
Frank – stevig postuur, lange rossige baard en forse kuiten onder zijn kaki werkkilt – is een spraakwaterval. Hij zit vol verhalen en boeiende anekdotes over whisky. Zijn flessen komen overal vandaan: whiskyveilingen, luchthavens of rechtstreeks van destilleerderijen. Soms stuit hij ergens achter in een buurtslijterij op een stoffige fles die een mooie aanvulling is op zijn imposante assortiment. Frank drinkt naast whisky ook graag bier. Knipogend: “We hebben niet voor niets twee handen. En het is interessant: we schenken hier een telkens wisselende range aan bieren.” Zijn vader runde een café sinds Frank vijf jaar was. Samen met zus Geraldine en vader Brian bestiert hij tegenwoordig The Pot Still. Het interieur heeft alles wat je van een authentieke Schotse pub verwacht, al is het historische pand uit 1835 wel gemoderniseerd. Zo bevindt het damestoilet zich, net als in veel andere traditionele pubs, beneden op een vreemde plek. “Dat toilet is later toegevoegd, want vrouwen waren van oudsher niet welkom in pubs.”

Persoonlijk smaakprofiel
Veel mensen bezoeken The Pot Still om iets te proberen dat ze nog niet kennen, aldus Frank. “Ze vragen me: welke whisky raad je aan? Maar zo werkt het niet. Ik wil iemand eerst leren kennen. Niet- whiskydrinkers vraag ik bijvoorbeeld: Wat voor bier drink je graag? Donker en hoppig of licht en moutig? Houd je van rode of witte wijn? Whiskyliefhebbers vraag ik naar hun favoriete destilleerderij.” De huisstijl van die destilleerderij is een mooi vertrekpunt. Hij draagt verschillende opties aan, bijvoorbeeld een andere whisky uit dezelfde regio. Of hij daagt zijn gast uit iets experimenteels te proberen dat past bij zijn smaakprofiel. “Ik maak een persoonlijke selectie, laat de whisky’s ruiken en proeven en vertel iets over de geschiedenis. Geen goed advies zonder een gesprek. Vertrouwen, daar draait het om. Waarom zou iemand een whisky bij je bestellen als je diegene niet kunt vertellen waarom die whisky de moeite waard is?”

Tot de laatste druppel
Achter de bar is een speciale sectie gewijd aan Lowlands-whisky’s. Auchentoshan is ‘een typische Lowlands-malt’ door het ontbreken van de turfsmaak. Traditioneel gebruiken destilleerderijen in deze regio steenkool in plaats van turf tijdens het mouten. Ook worden Lowlands-whisky’s niet twee keer gedestilleerd – zoals gebruikelijk in Schotland – maar drie keer, net als Ierse whisky’s. De smaak is delicaat, grasachtig en fruitig. Op de vraag of onze whiskysmaak door de jaren heen is veranderd, antwoordt Frank: “Dat is lastig te zeggen. Een oudere whisky kun je alleen beoordelen op hoe die nu smaakt, niet op hoe de smaak vers gebotteld was.” Lachend: “Daarom is het interessant om verschillende generaties whisky’s te proeven en te vergelijken.”

Fotografie: Pie Aerts
Tekst: Natasja Admiraal